මෙච්චර කාලයක් රාමසාන් කාලෙ දවල්ට හැම හෝටලයක්ම වහලා. (තරු පන්තියේ හෝටල් නෙවෙයි.) නමුත් පළමු වතාවට මේ පාර ඉන්දියන් හෝටල් කීපයට උදේට, දවල්ට කෑම සපයන්න අවසර දීලා තියෙනවා. හැබැයි ඒවයින් කෑම කනවනම් තමන්ගෙ work permit එකේ copy එකක් දෙන්න ඕනේ. හෝටලයේ සියළු වීදුරු පිටතින් නොපෙනෙන විදියට ආවරනය කරලා දොර වහල තියන්න ඕනෙ. පාරෙ tooth pick, serviette භාවිතයත් තහනම්. උදේටයි දවල්ටයි කඩවල ඔය දෙකම නැහැ. මොකද කවුරුහරි අත පිහ දාමින් එළියට ගියොත් ප්‍රශ්නයක් වෙනවා. ඒනිසා අත පිහදාන්න ලොකු තුවායක් එල්ලලා තියෙනවා.
ඒ විතරක් නෙවෙයි දවල්ට කෑම ජාති පාරෙ ගෙනියන්නත් බැහැ. කවුරුවත් ගෙනියන්නෙත් නැහැ. මොකද කලින් එහෙම ගෙනියන කොට මෙහෙ අය එවා අරන් වීසි කරලා.මෙහෙ වැඩ කරන ගොඩක් දෙනෙක් කෑම උයන්නෙ නැහැ. පිටින් ගන්නෙ.( ඒකටත් ගොඩක් හේතු තියෙනවා.ඉඩපහසුකම්, කාලය වගේ..) උදේ 5ට කලින් කෑම එනවා. උදේ එකයි දවල් එකයි දෙකම දොරේ එල්ලලා යනව. හැබැයි එළිය වැටෙනකල් තිබුනොත් උදේටත් නොකාම උපවාස කරන්නයි වෙන්නෙ. පහුගිය දවසක අපේ කීපදෙනෙකුටත් එහෙම උනා. උදේ බලනකොට කෑම නැහැ.
අන් අයගේ කුසගින්න තේරුම් ගැනීම මේකේ එක පරමාර්ථයක් බව කිව්වත් මෙහෙ උන්ටනම් ඒක වැටහෙන බවක්නම් පේන්නෙ නැහැ.
කොහොම උනත් මේක Business එකක් කරගත්ත කට්ටියකුත් ඉන්නවා. උපවාසය හමාර කිරීම (Break fast ) සඳහා බොහෝ හෝටල්වල special packages හඳුන්වාදී තියෙනවා, සුවිශේෂි මිළකට.පහුගිය දවසක උපවාස නොකරපු අපිත් breakfast එකකට සහභාගි උනා. රට ඉඳි වලින් පටන්ගෙන පේර හා කොමඩු යුෂ සමග ඉදිරියට...
හැබැයි තව දවස් කීපයකින් මේ ඔක්කොම ඉවරයි. පරන පුරුදු පාරෙම යන්නයි තියෙන්නෙ.
මේවා ලිව්වෙ කාටවත් මඩ ගහන්න නොවුනත්, හෙට වෙනකොට මාව කරෝල වාඩියකටවත් දායිද දන්නෙ නැහැ.